Niepokalanów

Niepokalanów to nazwa franciszkańskiego klasztoru, leżącego na terenie wsi Paprotnia. Klasztor został założony w 1927 roku przez o. Maksymiliana Kolbego, przybyłego tu wraz z grupą 20 współbraci z Grodna. Ziemię pod budowę klasztoru ofiarował właściciel dóbr teresińskich, książę Jan Drucki-Lubecki. Zakonnicy rozpoczęli budowę od drewnianej kaplicy, obecnie sanktuarium św. Maksymiliana. W szybkim tempie powstał tu największy klasztor w świecie; w 1939 roku wspólnota niepokalanowska liczyła blisko 700 zakonników. Tu o. Maksymilian utworzył wydawnictwo i założył szkołę seminaryjną dla chłopców. Nakład wydawanego w Niepokalanowie "Rycerza Niepokalanej" dochodził do 1 mln egzemplarzy. Tu działa jedyna w świecie zakonna straż pożarna (warto zwiedzić Muzeum Strażackie). Stąd rozpoczęła w 1938 roku nadawanie Stacja Polska 3 Radio Niepokalanów. Plany o. Maksymiliana sięgały utworzenia telewizji oraz uruchomienia lotniska. W latach 30-tych ubiegłego wieku owocem misji na Daleki Wschód było utworzenie w Nagasaki japońskiego Niepokalanowa. II wojna światowa nie oszczędziła wspólnoty niepokalanowskiej. W 1941 roku o. Kolbe, ówczesny gwardian Niepokalanowa, oddał swe życie za współwięźnia w bunkrze głodowym w Auschwitz. Podobny los spotkał wielu współbraci o. Maksymiliana. Sam klasztor w okresie okupacji stał się miejscem przebywania Polaków, uchodźców z Poznańskiego oraz ukrywających się Żydów. Działania wojenne nie oszczędziły też zabudowań klasztornych.